Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ



Κάποιος φίλος είπε, ότι οι Έλληνες το 1940 δεν πολέμησαν τους Ιταλούς και τους γερμανούς, πολέμησαν το ΦΑΣΙΣΜΟ και το ΝΑΖΙΣΜΟ.
Δε νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα...
Κατ' αρχάς, δεν είναι ίδια η περίπτωση των Ιταλών και των γερμανών. Παρόλο που οι Ιταλοί ήταν οι πρώτοι που μας επιτέθηκαν, παρόλο που ήταν μία από τις 3 δυνάμεις κατοχής μετά το 1941, μας είναι μάλλον συμπαθείς, και όχι τυχαία!
Η σκληρότητα και η βαρβαρότητα των γερμανών (και των απλών στρατιωτών ακόμα, όχι μόνο των φανατικών ναζί), είναι παροιμιώδης! Μετράμε τουλάχιστον 88 ολοκαυτώματα ελληνικών χωριών, με κτηνωδίες ακόμα και σε έγκυες γυναίκες, γέρους και παιδιά! Και όλα αυτά τα τερατουργήματα δεν τα έκαναν μόνο οι φανατικοί ναζί όπως προείπα!
Εξάλλου και η προϊστορία των γερμανών, πρίν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι γεμάτη θηριωδίες!
Οι Ούννοι ταυτίζονταν ανέκαθεν με την έννοια του βαρβάρου στην πιο σκληρή της εκδοχή, αλλά ας μην επεκταθώ με λεπτομέρειες σ' αυτή τη μαύρη περίοδο της Ευρώπης...
Όμως μην ξεχνάτε και το ρόλο των γερμανών στην αποικιοκρατία!
Συγχωρέστε με για το μακρόσυρτο κείμενό μου, αλλά νομίζω πως αυτά ΠΡΕΠΕΙ να τα γνωρίζουμε και ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τα θυμόμαστε, για να ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, γιατί δυστυχώς δείχνουν ότι οι γερμανοί δεν άλλαξαν καθόλου! Μόνο μεθόδους στην άσκηση της βαρβαρότητας άλλαξαν!
Λοιπόν, ο αποικιοκρατικός πυρετός χτυπά τη σφυρηλατημένη με «αίμα και σίδηρο» ενωμένη γερμανία: επειδή καθυστέρησε να βγεί στον αποικιοκρατικό ανταγωνισμό και οι περισσότερες αποικίες είχαν καταληφθεί από τις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις, υφαρπάζει στα γρήγορα 4 περιοχές στην Αφρική -γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική (Ναμίμπια), Γερμανική Ανατολική Αφρική (Τανζανία, Ρουάντα, Μπουρουντί), Καμερούν και Τόνγκο-, την ίδια ώρα που γερμανικές αποικίες στήνονται σε Νέα Γουινέα, Νήσους Σαμόα αλλά και στο Tsingtao της Κίνας. Και βέβαια μέσα σε μόλις 3 δεκαετίες γερμανικής αποικιοκρατίας (μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δηλαδή), καταφέρνουν να ανταγωνιστούν σε θηριωδία τις μεγάλες δυτικές αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες: εκκαθαρίσεις πληθυσμών, αμείλικτες καταπνίξεις εξεγέρσεων, καταναγκαστική μετανάστευση ντόπιων πληθυσμιακών ομάδων κ.λπ. Αξιοσημείωτα μένουν η ανατριχιαστική καταστολή της επανάστασης της φυλής Wahehe στη γερμανική Ανατολική Αφρική (Τανζανία) στη δεκαετία του 1890, ο πόλεμος Maji Maji (1905-1907) που θα διεκδικούσε τις ζωές 300.000 αυτοχθόνων και θα έκανε το Καμερούν να νιώσει την εκδικητική οργή των γερμανών, αλλά και η κατάπνιξη του απελευθερωτικού κινήματος Ihetuan στην Κίνα, με τον αυτοκράτορα να καλεί τις γερμανικές δυνάμεις να σπείρουν τον όλεθρο στην περιοχή με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι Ούννοι στην Ευρώπη! Και βέβαια, στη σύντομη αποικιοκρατική ιστορία της γερμανίας, κατάφεραν και αυτό
Οι ιστορικοί θεωρούν τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των Χερέρο και των Νάμα (1904-1908) στη γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική (Ναμίμπια) ως την ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ του 20ού αιώνα: η δολοφονία τουλάχιστον 65.000 ανθρώπων από τις αποικιακές δυνάμεις του Β' Ράιχ στην αφρικανική χώρα και η βίαιη εκτόπιση ντόπιων πληθυσμών στην έρημο της Omaheke για να πεθάνουν από πείνα και δίψα είναι μια ζοφερή υπενθύμιση των πεπραγμένων της γερμανίας στις αποικίες και τα προτεκτοράτα της. Η συστηματική εξόντωση των Χερέρο και των Νάμα, με τον γερμανικό στρατό να δηλητηριάζει ακόμα και τα πηγάδια της Ναμίμπια και τον στρατιωτικό διοικητή Lothar von Trotha να εκδίδει τη διαβόητη «Διακήρυξη Εξόντωσης», σύμφωνα με την οποία οι Χερέρο έπρεπε να εγκαταλείψουν άμεσα τη χώρα τους, ήταν αναμφίβολα η μελανότερη σελίδα του γερμανικού αποικιοκρατισμού. Εκεί μάλιστα λειτουργεί για πρώτη φορά η έννοια του στρατοπέδου συγκέντρωσης, αν και με μια ελαφρώς διαφορετική -εξίσου ανατριχιαστική όμως- χροιά: άντρες, γυναίκες και παιδιά συναντούσαν τον θάνατο «λόγω αμέλειας», παντελής έλλειψη νερού και τροφής δηλαδή. Τα κρανία μάλιστα τουλάχιστον 300 ιθαγενών μεταφέρθηκαν στη γερμανία, όπου και θα ξεκινούσαν τα περίφημα πειράματα που θα «αποδείκνυαν» τη φυλετική ανωτερότητα των λευκών Ευρωπαίων έναντι των έγχρωμων Αφρικανών. Η γερμανία θα ζητούσε το 2004 επισήμως συγνώμη για τις θηριωδίες που έλαβαν χώρα στη Ναμίμπια, αρνούμενη ωστόσο να καταβάλει αποζημιώσεις στους απογόνους της γενοκτονίας.
Και να μην ξεχνάμε βέβαια τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο επίκεντρο πάλι ήταν η γερμανία, ας μην επεκταθώ κι εδώ, γιατί αυτά είναι περισσότερο γνωστά!
Και βέβαια φτάνουμε στη σύγχρονη εποχή, όπου ξανά η γερμανοί, χωρίς να έχουν μετανοήσει για τα αμέτρητα αιματοκυλίσματα που προκάλεσαν σε όλο τον κόσμο, συνεχίζουν τις βαρβαρότητες, τη μισαλοδοξία και τον επεκτατισμό, χρησιμοποιόντας πιο "εκλεπτισμένα", αλλά το ίδιο καταστροφικά όπλα: την οικονομική ασφυξία!
Επομένως μην αθωώνετε τους γερμανούς, γιατί ακόμη και όσοι δεν έχουν άμεση εμπλοκή με τα εγκλήματα, δεν αντέδρασαν όταν αυτά συνέβαιναν, ενώ χωρίς τύψεις απολαμβάνουν τον κλεμμένο πλούτο που αποκτήθηκε με αυτόν τον άτιμο και απάνθρωπο τρόπο!
Είναι επομένως συνένοχοι, με το μερίδιο ενοχής, βέβαια, που τους αναλογεί!
Δεν είναι όμως αθώοι!
Βεβαίως, ίσως να υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως συμβαίνει σε όλους τους κανόνες άλλωστε!
Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά έπρεπε να τα πω...